We leven in een vreemde tijd… Corona hakt in op ons leven, we kunnen elkaar niet meer vastpakken als voorheen. En dat is hart verscheurend als je beseft dat het ook nooit meer zal kunnen bij die ene dierbare.
We hebben nood aan een knuffel geven en krijgen … maar dat lukt nu niet. We hebben nood om zonder te spreken hetzelfde te voelen … maar dat luk nu niet.
Het is alsof we NU geen afscheid kunnen nemen, wacht nog even … maar ook dat lukt nu niet.
Maar we kunnen nu wel alle onze mooie herinneringen aan jou delen, woorden zoeken van troost, ons verbonden voelen met jou in het midden, .. omdat we je missen.
